Złamany obojczyk, gips i mandat ...

Nie lubicie poniedziałków ???

Da się przeżyć ... chociaż do weekendu daleko ...

Ale taki dzień jak wczorajszy poniedziałek .... wykorzystuje limit pecha do końca roku!!!

Kiedy w nocy budzi cię huk i płacz dziecka, zrywasz się z prędkością nieznaną fizykom ...

Gdy szanowny Pan Mąż wpadł do pokoju dzieci, Norbert siedział na podłodze...
Spadł z łóżka ??
Ale jak ??
Dlaczego????
Po co ??
Biedny płacze i trzyma się za szyjkę mówi, że boli .... może naciągnięte ??
Szyją rusza, rączkami rusza ... ale prawej podnieść nie chce do góry.
Może stłuczone....
Siniaka nie widać ... zaczerwienienia nie ma ale widać że dziecko boli.
Dodatkowo 3 nad ranem, Norb rozdrażniony bo zmęczony ...
Zaczęłam się martwić o obojczyk. Jako absolwentka biol-chemu i biologicznych olimpiad... tak tak miałam iść na medycynę ;-) skojarzyłam objawy....
Pytanie jechać nocą na IP ?? Rozdrażniać go ???  "Przeszkadzać" lekarzowi nocą ???
Norbert się uspokoił ale dalej pokazywał, że go boli. Usnął na moim brzuchu, później przełożyłam go na drugi bok, przytuliłam do siebie i przedrzemaliśmy do rana.
Rano Norbert leżał na pleckach... jak nie nasze dziecko... leżał sobie... tak spokojnie, nie to co nasz poranny diabełek, skaczący i ćwierkający od świtu. Jedziemy na IP do szpitala. Oczywiście wcześniej zadzwoniłam to mi powiedziano, że potrzebuje skierowania bo inaczej mnie do chirurga nie przyjmą ale za drugim razem trafiłam na kogoś normalnego, powiedziano by przyjechać tylko z dokumentami!!  W rejestracji nas zapisano, powiedziano że bez numerka (bo komplet do chirurga juz był miesiąc temu), żeby zapytać czy doktor przyjmie nas miedzy pacjentami, żeby nie czekać ....
Do chirurga tłok.... jeszcze godzinę przed przybyciem lekarza była już spora kolejka ... Gdy zapytałam czy mogę tylko wejść i zapytać czy doktor nas przyjmie bo jestem z nagłym przypadkiem dwulatka, dopadły mnie piorunująco wrogie spojrzenia czekających (przedział wiekowy między 60-70lat). Jak to tak w kolejkę się wcinać .... wszystkim się bardzo śpieszy ....
Jak już lekarz przyszedł, weszłam chyba 3 z kolei i usłyszałam, że Pan doktor nas zaraz poprosi ... Norbert w tym czasie się rozbrykał ... zaczął się nudzić ... ludzi przybywało, zaczęło się robić ciasno. Już nawet się zastanawiałam czy warto tyle czekać i narażać go na takie tłumy, kaszlących, przepychających się ludzi ... Pomyślałam nawet o jakimś prywatnym gabinecie w naszym starym mieście .... Dobrze, że mieliśmy Zygzaka i Złomka do zabawy :-)
Lekarz chyba o nas zapomniał więc dalej czekaliśmy, w końcu Pani z kolejnym numerkiem powiedziała żebym weszła przed nią.

Chirurg bardzo sympatyczny zaczął rozmawiać z Norbertem. Po dokładnym obejrzeniu ramienia padła diagnoza : ZŁAMANY OBOJCZYK .... (tu bym coś napisała ale nie wypada). Norbert był bardzo dzielny nawet nie jęknął jak lekarz oglądał obojczyk tylko patrzył takim "przerażonym" spojrzeniem, takim pytającym "dlaczego ten facet mnie dotyka i to tam gdzie mnie boli MAMO!!"...

Lekarz wytłumaczył nam, że w tym wieku szybko się to zrośnie, jednak niezbędny jest gips.
Przed oczami miałam gips na cały tułów i ramię, bo tak zagipsowali córkę mojej koleżanki przy złamanym obojczyku ...

Okazało się jednak, że wystarczy gips ósemka .... nie bardzo wiedziałam o co chodzi ... Obłożono Norberta watą a później nałożono bandaż z gipsem. pleciono mu barki i łopatki. Powstała taka gipsowa szelko kamizelka , ściągająca łopatki, prostująca obojczyki. Norbert stał z rozłożonymi rękami i tylko się przyglądał co robi lekarz z pielęgniarką.

Po chwili opatrunek stwardniał i mogliśmy wychodzić.
Za trzy tygodnie do kontroli ... czyli święta także w gipsie ...

Trzy tygodnie w domu bo przedszkole przy takim urazie odpada, trzy tygodnie uważania, trzy tygodnie zwolnienia obrotów ... Ehhhh... Na samą myśl miałam ciarki bo jak wytłumaczyć takiemu dwulatkowi na akumulatorkach duracela, że trzeba uważać i nie wolno biegać, wspinać się, jeździć na hulajnodze ....

Oczywiście chirurg nie mógł wystawić mi opieki więc musieliśmy pojechać do przychodni do lekarza rodzinnego ...  Jak zwykle nie było w pobliżu miejsca do zaparkowania więc stanęliśmy przy ulicy gdzie jest niby zakaz ale wszyscy tam zawsze stają ... Pobiegłam do przychodni, powiedziałam o co chodzi ale jak zwykle "miłe panie" poinformowały mnie, że muszę czekać ... czekam, czekam, wyszedł pacjent, kolejny mnie przepuścił więc chciałam wejść ale pielegniarka powiedziała że ona musi na minutkę (po 15 minutach wyszła razem z Panią doktor do pokoju socjalnego) Moja irytacja sięgała zenitu...
Zadzwoniłam do Szanownego Pana Męża, żeby jechał do domu bo to jeszcze potrwa i usłyszałam, że Norbuś słodko spi w samochodzie a "uprzejmy i wyrozumiały" Pan policjant wypisuje nam MANDAT!!! Po kolejnych 15 min Pani dr wróciła, weszłam do gabinetu i wyszłam po niespełna 5 minutach.... Naprawdę świeże, mroźne powietrze było mi potrzebne ...

Nie wspomnę że tego dnia jak poszłam po zakupy to nie wzięłam portfela i musiałam się wracać do domu ... po drodze mało nie zabił mnie spadający śnieg z dachu .... Jakieś fatum ??? Kto ma moja laleczkę WOO DOO ??? co ?? przyznawać się .....

Za nami pierwsza noc w gipsie. Nie było tak źle. Norbert chwilami się budził jak chciał zmienić pozycję niestety nie może. Śpi na pleckach najlepiej z rączkami w górze, żeby gips nie uciskał na naczynia krwionośne pod pachami ... ale taka pozycja chyba mu odpowiada.

Za dnia staram się organizować mu czas przy układaniu puzzli, klocków, układanek. Pomagają mi też bajki ;-) a dokładnie AUTA ;-) Norbert szaleje na punkcie ZYGZAKA i ZŁOMKA :-) i z chęcią ogląda bajki z tymi autami :-) Pojazdy typu hulajnoga i jeźdźiki zostały pochowane by nie kusiły, został tylko rowerek i ewentualnie uczymy się pedałować ;-) Norbert sam uważa na rękę, nawet jak ma coś podnieść, to z prawej ręki zmienia na lewą :-) Nie opiera się na niej, często prosi o pomoc ;-) ale też mnie wykorzystuje ;-) widzi, że mama skacze dookoła ... więc stara się dużo rzeczy wymuszać ;-)

Odnośnie spadania z łóżka ... Norbert śpi na szerokiej kanapie. Nie jest dzieckiem kręcącym się po łóżku - w przeciwieństwie do siostry. Także podejrzewam, że chciał wstać i przyjść do nas (idą mu trzy piątki na raz i ostatnio trochę łazikował w nocy) tylko albo był zaspany i nie zauważył, że kanapa się kończy albo zaplątał się w kołdrę i zleciał ... Jak pytam go co się stało to pokazuje miejsce gdzie spadł i mówi "Padłem babam ". Zakładanie barierki raczej nie ma sensu bo boję się, że ten kaskader pierwsze co to będzie chciał przez nią przełazić ;-)